Að veiða flugfisk í loftnet?

Nú er ég að gera klárt að flytja í nýa torfbæinn,

ég er að velta því fyrir mér hvort ekki er hægt að kaupa þráðlausan sjónvarps-loftnets-signal-sendir, svo ég losni við að leggja koax kapal í flest herbergi.

mér var hugsað til frasa, sem ég notaði oft hér áður fyrr þegar ég var á jamminu og ætlaði að vera fyndinn, þegar einhver spurði mig hvað ég gerði, þá sagðist ég vera:

Háseti á sirkabát sem sigldi um á sótavatni, væri á kynfæraveiðum og veiddi flugfisk í loftnet.

Ha Ha Ha eða eitthvað í þá áttinna. 

Veiða smokka í opnum holræsum

Til hamingju Gunni

Lengi býr af fyrstu gerð.

Sú framkvæmdagleði og atorka sem við fyrrum sveitungar búum enn yfir þroskaðist vel í æskunni, við að takast á við fjölbreyttar og oft vafasöm verkefni, svo sem kofasmíðar, stríð við hrekkjusvínin eða smokkaveiðar í opnum skítaskurðum, á fyrstu árum Kópavogs.

( ég kenni í brjósti fyrir ungu borgarkrakkana í dag, að fá einungis ofverndað sterillt fyrirfram skipulagt umhverfi til að þroskast í)

Dr Gunni fær neytendaverðlaun

9 Maí

Það er visst sport hjá mér að fínna fyrstu kríuna á vorin í þetta skipti var það 9 maí sjá nánar fyrra blogg mitt: http://www.bogi.blog.is/blog/bogi/entry/535072/

það er greinilegt, eins og Ævar segir, að hún að færa sig framar á dagatalið.

 

 

Krían komin á Nesið

Fingramatur

Steini trommari benti mér á það í gærkvöldi að ég ætti að leifa mblurum að njóta uppskriftarinnar sem frá konunni sem fréttablaðið birti um daginn, hann skannaði hana inn og sendi mér ásamt annarri eldri grein, og hér eru þær:

 ég vona að það teljist hvorki framhjáhald eða einhvers þesskonar óáran að setja inn grein sem birtist í fjölmiðli hinnar fjölmiðlablokkarinnar?

en til að gera ekki upp á milli ætla ég að setja inn aðra eldri grein frá hinni blokkinni

Fyrstu Kríurnar þetta árið

Ég sá fyrstu Kríurnar út um gluggann hjá mér nú í kvöld, 9 maí kl. 20:15,

þetta voru 5 kríur í hóp og flugu inn Helguvíkina

það alltaf jafn gaman að sjá maddömurnar fyrst á vorin og þar sem ég bý fyllist loftið af gargi kríunnar á sumrin. Það var kríuvarp hér fyrstu tvö árin sem ég bjó hér á Hliði en svo á þriðja árinu hvarf hún á einni nóttu, Ég sakna varpsins og atgangi kríunnar við að verja svæðið. það var minkur hér á Hliði fyrstu þrjú árin ég var svo vitlaus þegar ég sá minkinn í fyrstu og seinna með yrðlinga að ég hugsaði að þetta væri bara hluti af náttúrunni og ekki nein ástæða að gera neitt við því, en þegar krían hvarf snögglega fór að renna á mig tvær grímur og ég hafði samband við minkabana sem kom minknum fyrir "kattanef".

ég var ekki var við mink næstu árin en krían kom ekki aftur til að verpa, bara í heimsókn, það hefur kannski ekki freistað hennar aftur að um svipað leiti og ég flutti hingað var hætt að beita túnin og það er mikil loðin sina hér á vorin einnig gæti búseta mín hér spilað þar inn í.

Minkur Kom hingað aftur fyrir tveim árum og drap öll hænsnin mín á einni nóttu

en ég náði honum svo hann gerir það ekki aftur

Nú stendur til að ryðja burt hluta af uppfyllingu hérna á Hliði og endurheimta malarkamb sem var hér áður og vonandi verður það í huga kríunnar sem fimm stjörnu hótel.

Gaman væri að hitta Friðrik aftur

Það var fyrir nokkrum árum, þegar ég rak Tælandi skyndibitastað á horni Laugavegs og Smiðjustígs og var einnig með vandaðan Thailenskan veitingastað á efri hæð sama húss, að til mín kom eitt kvöldið óvenju hress hópur Dana sem var í góðu stuði og greinilega skemmti sér vel.

En í  kjölfar hópsins komu 4 skuggalegri menn og settust nokkrum borðum frá og virtust vera að fylgjast með Dönunum, það fór að renna á mig tvær grímur hvort þessi áðurkomni, glaðlegi Danahópur væri ekki allur þar sem hann sýndist, kannski væru þetta einhverjir afbrotamenn eða dópsalar sem fýknó væri að fylgjast með og farsælast væri kannski að vísa fólkinu úr húsi áður en ég myndi lenda í einhverju veseni með hópana.

ég ákvað að henda ekki fólkinu út heldur taka sénsinn um að allt yrði í lagi, ég spjallaði og fíflaðist með gestunum að vanda þegar þau voru búin að borða, og svo kom að því að einn úr hópnum vildi fá eitthvað verulega sterkt að borða, það sterkasta sem ég ætti til, það sterkasta sem ég átti til var forréttur svokallaðir Dínamít pinnar rétturinn samanstóð af sex pinnum sem hver fyrir sig var með einni hrárri tígrisrækju, einu fersku hvítlauksrifi og einum litlum chillí (sem er margfalt sterkari en stóri venjulegi Chillíin)

það var einungis einn ungur dökkhærður myndarlegur maður sem gat klárað allan skammtinn og hann fullyrti að þetta hefði ekki verið neitt skelfilega sterkt, þó svo að varir hans væru eldrauðar eins og á nývaralitaðri dömu og augun tárvot og fljótandi.

þegar kom að því að borga kom ein manneskja úr hópnum og rétti mér áberandi glæsilegt greiðslukort með kórónu og öðru skrauti og spurði mig hvort ég hefði séð svona kort áður sem ég neitaði þá upplýsti hún mig um hvaða konunglegi hópur þetta væri og ungi maðurinn sem kláraði allan Dínamítpinnanna var engin annar en eðalmaðurinn Friðrik krónprins.

Ég er nú með ómannglöggustu mönnum sem ég þekki en þetta var nú helst til mikið.

Já og hinn skuggalegi hópur sem fylgdist með kóngafólkinu voru Íslenskir og Danskir lögreglumenn (lífverðir)

Friðrik og Mary á Bessastöðum

Ótrúlega mikill mannfjöldi

Ég kíkti til nágrannanns  og fór á gamla 1931 mótelinu af Ford vörubílnum mínum, þar sem ég var búin að liðka hann upp eftir að hafa staðið úti í vetur.

en það hefði nú verið betur við hæfi að fara á gamla Cadillakinum mínum 1958 árgerð því sú saga fylgir honum að Kennedy fjölskyldan hafi átt hann upprunalega, þegar hann var nýr og svartur.

það var ótrúlega mikið af bæði fornbílum og fólki sem mættu til að líta dýrðina augum, Það kom upp í huga mér setning sem Gunnar bílamálari í Kópavogi sagði iðulega ef einhverjir voru ekki alveg sáttir við reikninginn "Dýrt er drottins orðið en fallegt er það!"

 

Fyrsti forsetabíllinn

Gaman væri að hitta Friðrik aftur

Það var fyrir nokkrum árum, þegar ég rak Tælandi skyndibitastað á horni Laugavegs og Smiðjustígs og var einnig með vandaðan Thailenskan veitingastað á efri hæð sama húss, að til mín kom eitt kvöldið óvenju hress hópur Dana sem var í góðu stuði og greinilega skemmti sér vel.

En í  kjölfar hópsins komu 4 skuggalegri menn og settust nokkrum borðum frá og virtust vera að fylgjast með Dönunum, það fór að renna á mig tvær grímur hvort þessi áðurkomni, glaðlegi Danahópur væri ekki allur þar sem hann sýndist, kannski væru þetta einhverjir afbrotamenn eða dópsalar sem fýknó væri að fylgjast með og farsælast væri kannski að vísa fólkinu úr húsi áður en ég myndi lenda í einhverju veseni með hópana.

ég ákvað að henda ekki fólkinu út heldur taka sénsinn um að allt yrði í lagi, ég spjallaði og fíflaðist með gestunum að vanda þegar þau voru búin að borða, og svo kom að því að einn úr hópnum vildi fá eitthvað verulega sterkt að borða, það sterkasta sem ég ætti til, það sterkasta sem ég átti til var forréttur svokallaðir Dínamít pinnar rétturinn samanstóð af sex pinnum sem hver fyrir sig var með einni hrárri tígrisrækju, einu fersku hvítlauksrifi og einum litlum chillí (sem er margfalt sterkari en stóri venjulegi Chillíin)

það var einungis einn ungur dökkhærður myndarlegur maður sem gat klárað allan skammtinn og hann fullyrti að þetta hefði ekki verið neitt skelfilega sterkt, þó svo að varir hans væru eldrauðar eins og á nývaralitaðri dömu og augun tárvot og fljótandi.

þegar kom að því að borga kom ein manneskja úr hópnum og rétti mér áberandi glæsilegt greiðslukort með kórónu og öðru skrauti og spurði mig hvort ég hefði séð svona kort áður sem ég neitaði þá upplýsti hún mig um hvaða konunglegi hópur þetta væri og ungi maðurinn sem kláraði allan Dínamítpinnanna var engin annar en eðalmaðurinn Friðrik krónprins.

Ég er nú með ómannglöggustu mönnum sem ég þekki en þetta var nú helst til mikið.

Já og hinn skuggalegi hópur sem fylgdist með kóngafólkinu voru Íslenskir og Danskir lögreglumenn (lífverðir)

Friðrik og Mary í opinbera heimsókn til Íslands

Það er allt hægt bara spurningin um viljann

Til hamingju eyjarskeggjar.

þetta breytir miklu, betra vatn, þó vissulega mun ég sakna gamla bragðsins og mýrarrauðunnar sem var hluti af Flateyjarferðinni. annað sem ég mun ekki sakna er að nú fer að vera í lagi að sturta niður þó maður hafi bara gert lítið. engin þörf á samhæfum aðgerðum við að gera stórt svo hægt væri að sturta öllu niður í einu blubbi

Bestu kveðjur í eyjuna frá Boga Jóns óvirku flateyjarviðhengi

Tímamót fyrir Flateyinga