Þarna kom lausnin fyrir mig

nú þarf ég bara að finna heimilislausan  Thai spa sérfræðing sem kann fótbolta því ekki hefur gengið enn að fá atvinnuleyfi (umsókn búin að vera í gangi síðustu rúmu 15 mánuði) fyrir Thai spa sérfræðing sem á heimili . sjá: ferlið hér að neðan ef einhver nennir að lesa þessa langloku

 

Íslensk ríkisrekin skemmdarverkasamtök?????

í byrjun árs 2005 fékk ég loks heimild, eftir nokkra ára baráttu, til þess að byggja taílenskt baðhús (SPA) á Hliði Álftarnesi ( sjá nánar www.1960.is ). Hugmyndin kom þannig til að ég hafði kynnst taílensku spa menningunni og

langaði að brydda upp á þeirri nýjung (nýsköpun) hérlendis. Ég lærði sjálfur taílenska nuddið árið 1998 í Taílandi en skortir alla reynslu og þar sem mágkona mín hefur starfað við taílenskt nudd og spa meðferðir í mörg ár þá hugsaði ég mér gott til glóðarinnar að fá hana hingað til lands til þess að starfa við baðhúsið. Þannig væri hægt að byrja frá fyrsta degi með starfsmann sem býr yfir bestu fáanlegu kunnáttu og reynslu í faginu. Það tíðkaðist ekki í Taílandi á árum áður að fólk færi í sérstakan skóla til þess að læra nudd heldur var það kennt mann fram að manni og þeir hæfustu fengu starf við nuddið. Fyrir nokkrum árum fór Wat Po klaustrið í Taílandi, sem hefur haldið utan um þann merkilega þjóðararf sem taílenska nuddið er, að bjóða upp á námskeið í nuddinu og skjal því til staðfestingar ef viðkomandi hefur öðlast þá kunnáttu og færni sem nauðsynleg er til að stunda nuddið. Við drifum mágkonuna á námskeiðin svo hún hefði eitthvað í höndunum (handa okkur skírteinaglöðu Vesturlandabúum) um að hún kunni skil á taílenska nuddinu. Einnig fór hún í klaustur og gerðist  munkur í nokkra mánuði þess til að slípa andlegu hliðina.

  

En svo kom stóra babbið, sem reynir með óbilandi þvermóðsku, að sökkva bátnum

 

Í byrjun apríl 2006 þegar sá fyrir enda á byggingu og innréttingu spa hússins,

fór ég niður í Útlendingastofnun til þess að afla mér upplýsinga um hvaða gögn ég þyrfti að skila inn með umsókninni um atvinnu- og dvalarleyfi fyrir manneskju frá Taílandi.

 

Þar fékk ég í hendur stór og mikil umsóknareyðublöð vegna atvinnuleyfis og dvalarleyfis ásamt ráðningarsamningi og sex blaðsíðna doðranti um skyldur atvinnurekanda og upplýsingar um þau önnur plögg sem þyrftu að vera með. Ég fyllti umsóknirnar og ráðningarsamninginn samviskusamlega út í tvíriti þar sem spurt var sömu spurninganna aftur og aftur. Því næst var farið með samninginn í verkalýðsfélagið þar sem þeir fóru yfir hann og kvittuðu uppá ef hann var í lagi sem hann og var.

Mágkonan sendi okkur vegabréfið sitt, læknisvottorð, skírteinin sem staðfestu

kunnáttu hennar um taílenska nuddið og mynd. Þá var ég búin að safna þeim gögnum sem ég var beðin um ásamt húsnæðisvottorði og sérstakri greinargerð þar sem ég útskýrði hvað ég væri að gera og hvers vegna ég

yrði að fá  manneskju með þessa kunnáttu og reynslu í starfið og að ég yrði að vita hvaða mann starfsmaður minn hafi að geyma.

 

Þann 18. apríl 2006  fór ég niður í Útlendingastofnun og skilaði inn gögnunum. Til öryggis lét ég afgreiðslumanninn yfirfara þau og athuga hvort allt væri ekki örugglega komið því til stóð að opna baðhúsið í byrjum júní og ég vildi vera viss um að það yrðu ekki tafir vegna einhverra gagna sem vantaði.

 

Það var liðið fram í júní og ekkert atvinnuleyfi komið enn þrátt fyrir að ég

hafi haft samband nokkrum sinnum niður í Útlendingastofnum. Svörin voru á þá leið að málið væri í vinnslu.

 

Þann 3. júní bankaði upp hjá mér maður úr næsta sveitarfélagi og spurði mig hvort þetta ábyrgðabréf sem hann hefði í höndum tilheyrði mér ekki. Því hafi verið stungið inn um lúguna hjá honum án þess að neinn kvittaði upp á það. Jú, þar var komin endursend umsóknin og ósk um frekari gögn sem skuli skila inn ekki seinna en 23. júní. Nú vantaði sjúkratryggingu frá tryggingafélagi með starfsleyfi hérlendis að lámarki 2.000.000  sem þarf að vera undirrituð af mákonunni í Taílandi. Dvalarleyfisumsóknina þarf hún einnig að undirrita ásamt ráðningarsamningnum og umboði sem leyfir mér að sjá um hennar umsóknarmál hérlendis. Svo þarf hún að skila sakavottorði. Við sendum umsóknirnar og vegabréfið út í snarhasti svo hún gæti sótt um sakavottorð og kvittað upp á pappírana

 

Það er seinagangur í fleiri kerfum en hér því mágkonan þarf að bíða í tíu daga

eftir að hún leggur inn umsókn um sakavottorð þar til hún fær það.

 

Mér tókst að fá í hendur alla umbeðna pappíra að undanskyldu sakavottorðinu og lagði það inn til Útlendingastofnunar þann 22. júní ásamt bréfi þar sem ég fer fram á frest í nokkra daga til að skila sakavottorði sem ég fékk. Sakavottorðinu var síðan skilað inn nokkrum dögum seinna.

 

Nú líður og bíður og ekki fást aðrar fréttir af umsókninni en þær að málið sé í

vinnslu fyrr en þann 9. ágúst þegar Vinnumálastofnun hafnar atvinnuleyfinu á þeim forsendum að ríkisborgarar EES njóti forgangs  á atvinnumarkaði hér.

 

Það skal tekið fram að þann 1. maí 2006 var opnað fyrir frjálst flæði starfsfólks

frá EES ríkjum og jafnframt verulega heft og jafn vel alveg lokað fyrir önnur

lönd. Því hafði ég auglýst eftir manneskju sem kynni taílenskt nudd og

skil á taílenskum spa meðferðum á vef Vinnumálastofnunar bæði hérlendis og

á EES svæðinu frá því í mars til þess að uppfylla þessi forgangsskilyrði, en eins og ég vissi og hafði kannað árum áður hafði enginn umsækjenda þá kunnáttu sem ég óskaði eftir. Ég fékk fjöldann allan af umsóknum frá Vinnumálastofnum þar sem flestir umsækjendur voru frá fyrrum austantjaldslöndum og bakrunnur þeirra allt frá því að vinna í vöruhúsum en vera til í að læra nudd upp í hefðbundna slökunarnuddara, en engin kunni skil á taílenska nuddinu, hvað þá taílensku spa meðferðunum.

 

Mér var bent á þann möguleika að kæra afgreiðslu umsóknarinnar til

félagsmálaráðuneytisins og hafði ég fjögurra vikna frest til þess.

 

Nú var baðhúsið tilbúið með sloppum ,handklæðum og öllu sem við á að vera nema hæfum starfsmanni.

Það er skelfilegt að horfa upp á nýtt glæsilegt atvinnutæki sem byggt er á

nýsköpun standa autt og ónotað og þá tugi miljóna sem lagðar hafa verið í að

útbúa það sem glæsilegast. Og ekki minnka ónotin við að vita að hér heima bíða menn óþreyjufullir eftir að fá að nota þjónustuna á meðan mágkona mín bíður hinum megin á hnettinum ekki síður óþreyjufull eftir að koma til starfa hér.

Stíflan er einungis vegna skilningsgetuleysis nokkurra kontórista sem virðist ómögulegt að skynja tilveruna öðruvísi en í nöfnum og númerum á blöðum.

 

Ég hafði samband við lögfræðing Alþjóðahúss og fékk aðstoð hans við að skrifa kærubréfið með mér þar sem meðal annars var aftur farið ítarlega í að útskýra hvers vegna mér er nauðsyn á að fá þennan starfskraft til vinnu og heilsíðu blaðagrein látin fylgja með til frekari útskýringa um hversu einstaka aðstöðu ég er búin að byggja upp í kring um taílenska nuddið.

 

Kæran var lögð inn til félagsmálaráðuneytisins þann 1. september 2006. Stuttu seinna fékk ég sent ljósrit af bréfi sem félagsmálaráðuneytið sendi

Vinnumálastofnun þann 6. september þar sem kemur fram að ég hafi kært ákvörðun Vinnumálastofnunar og óskað er eftir umsögn Vinnumálastofnunar um erindið. Þar var það tekið fram að umsögnin skuli berast til ráðuneytisins fyrir þann 20.september næstkomandi.

 

Í byrjun október hafði ég samband við félagsmálaráðuneytið og spurði um stöðu kærunnar en ekkert svar hafði borist frá Vinnumálastofnum og var mér sagt að þangað yrði sent ítrekunarbréf. Stuttu seinna fékk ég ljósrit af ítrekunarbréfinu sem sent var Vinnumálastofnun.

 

Í  nóvember sendi ég forstjóra Vinnumálastofnunar tölvupóst í tvígang sem

ekki var svarað frekar en skilaboðum um að hafa samband sem ég bað

afgreiðslumann Vinnumálastofnunar að koma til forstjóra eftir árangurslausa

heimsókn þangað.

 

Í byrjun desember fékk ég enn og aftur ljósrit af bréfi sem félagsmálaráðuneytið sendi Vinnumálastofnun þar sem enn og aftur er ítrekað

beðið um áðurnefnda umsögn og lögð áhersla á að Vinnumálastofnum beri skyldu til að veita umbeðna umsókn svo ráðuneytið geti afgreitt kæruna.

Í áframhaldi af því sendi ég félagsmálaráðherra tölvupóst þar sem ég útskýrði mál mín og bað um aðstoð hans til að fá svar frá Vinnumálastofnun. Einnig bauð ég  ráðherra í hádegismat svo hann gæti séð með eigin augum um hvað málið snýst.

Þeim pósti var ekki svarað fyrr en 10. janúar eftir að ég sendi ítrekunarpóst

þar sem ég benti ráðherra á frábæra aðgerð í póstforritum sem er hnappur

merktur reply á ensku en það er nóg að smella á hann og þá er hægt að svara viðkomandi fljótt og örugglega. Ráðherra sagðist ætla að kynna sér málið.

 

Nú tók að líða á 2007 og ekki heyrðist hóst né stuna hvorki frá Vinnumálastofnum né ráðuneytinu. Þann 1. febrúar sendi ég ráðherra tölvupóst þar sem ég lýsi verulegum óróa mínum af gangi mála og að þurfa að horfa upp á fullbúið spa húsið sem stendur ónotað og rykfellur.

 

Þeim pósti var ekki svarað.

 

Eftir að hafa ítrekað enn og aftur við bæði forstjóra Vinnumálastofnunar og

ráðherra fékk ég eina ferðina enn ljósrit af bréfi frá félagsmálaráðuneytinu

þar sem enn og aftur er ítrekuð beiðnin um umsögn og tekið fram að ef umsögnin berist ekki fyrir 30 mars þurfi Vinnumálastofnun að upplýsa ráðherra um ástæðu þess.

 

Loks komst hreyfing á málið og þann 20. mars hafði forstjóri Vinnumálastofnunar samband við mig og vildi fá nánari upplýsingar um það nám sem mágkona mín hefur í taílensku nuddi. Ég sendi forstjóra tölvupóst þar sem útskýrð er enn og aftur sú sérstaða sem taílenskt nudd hefur og sú aðstaða sem ég hef sérstaklega byggt í kringum það. Einnig er útskýrð sú hefð að nuddið sé kennt mann fram að manni og í ofanálagi sendi ég honum vefslóðina að taílenska nuddskólanum Wat Po þaðan sem mágkonan hefur skírteini til staðfestingar um sína kunnáttu

 

Jæja, nú sá fyrir endann á þessari þrautargöngu og húsið búið að standa klárt í marga mánuði,

 

Þann 10. apríl fékk ég póst frá Vinnumálastofnun þar sem málinu var synjað og ástæðan, fæ ég ekki betur séð, er sú að sambærilegu máli hafi áður verið synjað og það kallast ekki góð stjórnsýsla að éta eitthvað ofan í sig. Það er nokkuð ljóst að vægi þess að bakka ekki er þeim mikilvægari en en að láta skynsemina og raunverulega þörf ráða.

Það er hreint með ólíkindum ábyrgðar- og áhugaleysi starfsmanna okkar í þeirri stofnun sem hefur það vald með höndum að ákveða hverjir fá að vinna hjá okkur. Þeir halda atvinnustarfsemi í gíslingu í marga mánuði, senda atvinnurekendur út og suður að útvega fleiri gögn og vottorð og halda úti tryggingu fyrir þann starfsmann sem aldrei stóð til að veita atvinnuleyfi. Skelfilegust er þó sú fyrirlitning sem okkur er sýnd með því að svara ekki fyrirspurnum þrátt fyrir margar ítrekanir.

  

Það var sérstaklega nöturlegt að fá þessi skilaboð á sama tíma og sá flokkur

sem hefur forráð bæði í félagsmálaráðuneytinu og Vinnumálastofnun sendir frá sér eftirfarandi: "Árangur áfram – ekkert stopp. Með áframhaldandi uppbyggingu öflugs atvinnulífs og kröftugri nýsköpun er unnt að standa undir enn frekari eflingu velferðakerfisins og þeirri samhjálp sem menn vilja geta boðið fólki um land allt."

Ég er ekki tilbúinn í að henda frá mér atvinnutæki sem byggt er á nýsköpun og breyta taílenska spa húsinu mínu í enn eina venjulega nuddstofu.

Það hefur lítið breyst í því viðmóti sem ég hef fengið síðustu tvo áratugi hjá þeim stofnunum sem fara með umsýslu atvinnu- og dvalarleyfa þótt nöfnum þeirra hafi verið breitt til þess að virðast mýkri útávið. Árið 1988 áður en við hjónin giftum okkur hugðist ég bjóða kærustunni hingað til lands svo hún gæti kynnst landi og þjóð. Þá var ég tekin á eintal niður í útlendingaeftirliti og mér sagt að ef ég lofaði því að verða ekki ástfanginn af henni þá skyldu þeir veita henni leyfi til að þess að koma hingað í tvo mánuði. Ég gat lofað því með hreinni samvisku að verða ekki ástfanginn af henni því ég gat ekki orðið ástfangnari af henni en ég var nú þegar.

Sú fyrirlitning og vantraust sem ég hef rekist á og reynt að leiða hjá mér undanfarin ár hefur oftar en ekki vakið upp þá tilfinningu hjá mér að auðveldara væri að vera giftur hundi. Þá væri a.m.k einfaldara að rækta sambandið við ættingjana eða fá þá til að aðstoða sig. Þeir þyrftu einungis að vera vissan tíma í einangrunarstöð og yrðu síðan teknir í sátt.

Ég lifi enn í þeirri von að einn góðan veðurdag vakni ég upp laus við þá lýjandi tilfinningu í brjósti að ég, fjölskylda mín og aðrir erlendir gestir sem búa í þessu landi, hvort sem þeir hafi íslenskan ríkisborgararétt eður ei, séu ekki aðeins óvelkomin sníkjudýr. Þetta hef ég á tilfinningunni þó svo að ég viti að við Íslendingar eigum þeim að þakka þá hagsæld sem við búum við í dag. Innviðir þjóðfélagsins myndu hrynja ef þeir hyrfu einn daginn þar sem stæðsti hluti okkar innfæddra Íslendinga finnst við yfir það hafin að vinna við ræstingar, hjúkra sjúkum eða okkar öldruðu móður og föður.

 

 Nokkrar staðreyndir:

 

1. Þegar ákvörðun um byggingu spa hússins var tekin og byggingarleyfi afgreitt þá var litlum vandræðum bundið að fá sérfræðing utan EES hingað til starfa.

2. Umsókn um atvinnuleyfi var lögð inn fyrir þann 1. maí þegar landamærunum var lokað fyrir starfsfólk frá Asíu

3. Atvinnuleyfi var hafnað í fyrstu vegna þess að ekki var reynt að fá

starfsmann frá EES ríki. Það er rangt. Sjá auglýsingu á vef

Vinnumálastofnunar sem sett var inn töluvert áður en sótt var um atvinnuleyfi.

4. Kæru vegna atvinnuleyfis var hafnað vegna þess að áður hafi sambærilegri kæru verið hafnað á þeim forsendum að Wat po nuddskólinn sé skilgreindur sem stutt námskeið. Nuddskóli Íslands er væntanlega notaður sem viðmið en hann kennir ekki taílenskt nudd og taílenskar spa meðferðir heldur hefðbundið slökunar og sjúkranudd sem mágkona mín kemur ekki til með að starfa við.

5. Það er einkennilegt að ekki er tekið tillit til þess að vandað sé til vals

á starfsfólki í svona persónulegu starfi. Að það sé óviðunandi að vilja heldur

ráða mágkonu sína sem við vitum öll deili á en að velja einhverja af þeim átján umsóknum sem vinnumálastofnun sendi okkur frá erlendu ókunnugu fólki með reynslu og kunnáttu  allt frá því að vinna í vöruhúsi en vera til í að læra nudd.

 

21/ apríl 2007

Bogi Jónsson

Hliði Álftanesi

15 heimilislausir fótboltamenn hurfu í Danmörku